Kiedy nasz pies się starzeje

Starzenie się, to całokształt zmian, które powstają w organizmie w miarę upływu czasu. Jest procesem całkowicie nieodwracalnym. Pies w tym wieku na słabszą zdolność radzenia sobie z czynnikami stresogennymi, co wiąże się z wieloma zaburzeniami behawioralnymi. Według badań objawy starości u przeciętnego czworonoga pojawiają się już w siódmym roku życia.

Pierwszymi, najczęściej zauważalnymi przez właściciela objawami są zmiany w stałym rytmie życia zwierzęcia.

Co powinno wzmóc naszą czujność:

1. Dezorientacja. Pies może wówczas gubić się w znanych mu dotychczas miejscach. Może chcieć wyjść z domu niekoniecznie przez drzwi wyjściowe, ale np. przez balkonowe. Może również mieć problem z rozpoznaniem domowników czy znanych mu dotąd przychodzących do nas gości. Innym zachowaniem może być nierozróżnianie osób.
2. Zmiany w relacjach z domownikami – wraz z upływem wieku i zmianą samopoczucia zwierzę może stać się bardziej drażliwe, co wpływa na jego jakość i szybkość reagowania – może np. znacznie niecierpliwić się podczas przygotowywania mu posiłku czy czekania na rzucenie mu piłki. Podczas zabiegów pielęgnacyjnych może być znacznie pobudzone i drażliwe (zmniejszenie progu pobudzenia).
3. Zmiany w relacjach pomiędzy innymi zwierzętami, mieszkającymi w jednym domostwie – jeśli zwierzęta pozostające w jednym gospodarstwie domowym dotychczas żyły w zgodzie, a obecnie ich relacja uległa dramatycznemu pogorszeniu, należałoby przyjrzeć się temu zagadnieniu. O tym napiszemy w kolejnym blogu.
4. Zaburzenia w cyklu snu i czuwania – psy mające zaburzenia w cyklu snu nie przesypiają zazwyczaj całych nocy. Mogą budzić się o różnych porach i chodzić po mieszkaniu bez konkretnej przyczyny. Czasami kręcą się na swoim legowisku, mając problem z wygodnym ułożeniem się do snu.
5. Załamanie się treningu czystości – załamanie treningu czystości może mieć wielorakie podłoże. Problemem może okazać się choroba somatyczna (np. choroby układu moczowo-płciowego), ale również sfera emocjonalna (obniżenie napięcia lękowego lub frustracyjnego).
6. Nasilający się strach, pojawiający niepokój, lęk czy fobie – u psów, które już w okresie szczenięcym wykazywały zachowania lękowe i u których nie wprowadzono wcześniej terapii celem poprawy zachowania, w okresie geriatrycznym tego typu zachowanie często generalizuje się i znacznie nasila.
7. Spadek aktywności – spadek aktywności wydaje się być naturalnym procesem w przypadku postępującej starości. Może mieć on źródło w gorszym samopoczuciu (zmiany zwyrodnieniowe, bóle przewlekłe itp.), ale również może być związany z postępującą dezorientacją w terenie, obniżeniem nastroju czy utratą pamięci. W takiej sytuacji nie powinno nas dziwić, że pies większość czasu przesypia na swoim legowisku, a nawet powinniśmy mu to umożliwić, udostępniając mu jakieś wygodne i zaciszne miejsce do stałego wypoczynku.
8. Utrata koncentracji, kłopoty z pamięcią – wraz z wiekiem u psa może nastąpić spadek efektów szkolenia. Zwierzę może mieć obniżoną reakcję na bodźce, może wykonywać pewne komendy znacznie wolniej, a także może zwyczajnie nie wiedzieć, jak interpretować dane polecenie.
9. Zachowania agresywne – tego typu zachowania mogą pojawić się u zwierzęcia przede wszystkim z powodu złego samopoczucia, rozdrażnienia i obniżonego nastroju. Zagadnienie, jakim jest agresja, ze względu na swoją bardzo obszerną interpretację i złożoność zasługuje na indywidualne omówienie, dlatego też w tym artykule nie będzie poruszane.
10. Pojawienie się zachowań kompulsywnych – zachowania kompulsywne to zachowania powtarzalne. Są to zachowania rytualne, często występujące w znacznym nadmiarze, takie jak uporczywe wylizywanie (nadmierna higiena) czy wygryzanie pewnych partii ciała, prowadzące niekiedy do rozległych ran, a nawet martwicy. Ruchy kompulsywne często zaburzają zwykłe codzienne czynności oraz kłócą się z normalnymi zachowaniami, a zwierzę wydaje się nie mieć żadnej wewnętrznej kontroli nad nimi.

Takie wspomniane wyżej wylizywanie łap może być właśnie przyczyną pojawiającego się bólu przewlekłego u psa, dlatego tego typu zachowania nie należy bagatelizować.

Inne zachowania, które zaliczymy do stereotypowych, to chodzenie tam i z powrotem, kręcenie się w kółko, próba uchwycenia własnego ogona, zamieranie w bezruchu czy chwytanie wyimaginowanych much.